Moe

Ik haal m'n zoontje op bij het kinderdagverblijf. Hij is moe van de hele dag spelen, ik ben moe van de hele dag werken. Vanaf het kinderdagverblijf naar huis is het nog maar 2 minuutjes met de auto. Als we onze straat inrijden, vraagt hij "mama, heb je de radio bij je?". Ja, die heb ik wel bij me. "Ik wil liedjes luisteren." We zijn bijna thuis, dus de radio gaat niet meer aan. Drama alom. Groot verdriet. Hij wil niet uit de auto, hij wil liedjes luisteren. Je mag binnen liedjes luisteren. "Nee, ik wil in de auto liedjes luisteren!" Zucht. Geduld. Hij is moe. Tel tot 10.
Hij komt toch maar uit de auto, huilt tranen met tuiten. Eenmaal in huis moeten eerst de jas en de schoenen uit. "Nee, ik wil liedjes luisteren!" Geschreeuw, gehuil, hij wil het nu direct. Ja ja, nu moet jij even geduld hebben, ik wil ook even m'n jas en m'n schoenen uit doen.
Ik heb m'n jas en schoenen uit. Ok, wil je Woezel en Pip horen? Of Dirk Scheele? Of van Dikkertje Dap? "Nee, ik wil Maybebop." Ok, dat is dan wel weer een goede keuze natuurlijk, al heb ik op dat moment eigenlijk liever even helemaal niks aan m'n kop. De cd gaat aan en ik ga op de bank liggen. "Nee, ik wil daar liggen!" Weer gehuil en geschreeuw. Kom maar naast me liggen lieverd. Hij wurmt zich tussen mij en de rugleuning, gaat ook liggen en zucht een keer diep. Dan draait hij zich naar me toe en slaat z'n arm om m'n nek en legt z'n hoofd tegen mijn hoofd. Zo liggen we 1 minuut helemaal stil naast elkaar. De tranen zijn weg en het drama is voorbij. Hij komt overeind en vraagt alsof er niks gebeurd is "mama, mag ik met de potloden kleuren?".
Wat is het toch een schatje :)

Vallen en opstaan

In de bieb. Ik raak aan de praat met een mevrouw die twee oppaskindjes van Antons leeftijd bij zich heeft. Anton heeft een flinke plek op z'n hoofd. "Die heeft zich flink gestoten!" En ik vertel het verhaal. Ja, het ging echt hard, en ik wist best dat je dan een ei op je voorhoofd kan krijgen, maar toch best eng hoor hoe snel dat kan gaan! "Ach, het wordt alleen maar erger. Over een poosje gaat hij proberen om met z'n skelter of met z'n step van de glijbaan af te gaan. Hoort erbij." Ehm.... ja, en ik knik vriendelijk.
In gedachten zie ik het voor me. Anton met z'n step de glijbaan af. En ik? Zoals ik er nu over denk ga ik daar toch echt wel een stokje voor steken! Natuurlijk leer je met vallen en opstaan, maar er zijn toch grenzen van wat wel en niet mag? En met je step van de glijbaan af gaan mag gewoon niet. Punt.
De twee oppaskindjes hebben inmiddels een bak kleurpotloden over de grond gegooid en er liggen opeens ook meerdere boekjes verspreid over de grond. De mevrouw is aan het bellen. Ze is naar de bieb gekomen omdat de speeltuin buiten te nat is. "En in de bieb kunnen ze zo mooi even spelen".
Wij zijn er gewoon om boekjes op te halen.

Groeicurven

Wat de meeste mensen helemaal niet weten, is dat de groeicurven die bij het consultatiebureau worden gehanteerd, gebaseerd zijn op de groeigegevens van kinderen die voornamelijk met kunstvoeding worden gevoed. Deze kinderen groeien harder en volgens een ander patroon dan kinderen die in de eerste zes maanden uitsluitend de borst krijgen. Pikant feitje: De Nederlandse overheid past deze groeicurven regelmatig aan en wordt daarbij gesponsord door een kunstvoedingsfabrikant. Daar komt nog bij dat nieuwe generaties Nederlanders gemiddeld langer en zwaarder worden dan de vorige. Wanneer de curven worden bijgesteld komt de norm dus steeds hoger te liggen. En wij ons met z'n allen maar afvragen hoe het komt dat er steeds meer (te) dikke kinderen zijn!
De WHO heeft groeicurven ontwikkeld die gebaseerd zijn op kindjes die uitsluitend borstvoeding kregen in de eerste zes maanden. Daarna kregen zij borstvoeding tot en/of na de periode van twee jaar en bijvoeding volgens de norm die de WHO daarvoor ontwikkeld heeft.
Als je de twee gewichtscurven naast elkaar legt, dan is een gemiddelde tweejarige jongen op de curve van het consultatiebureau 1 kilo zwaarder dan een gemiddelde tweejarige jongen op de curve van de WHO. En op de lengtecurve is het verschil 2 cm.
Als je er van uit gaat dat moedermelk de normale en optimale voeding is, dan kun je deze WHO-curven dus eigenlijk als norm zien. Zo horen kinderen te groeien!

De WHO-curve

En dan nu het praktijkvoorbeeld ;)
De gewichtscurve van Anton buigt af. Op het consultatiebureau komt hij op de 1 na onderste lijn in de groeicurve uit, terwijl hij eerder op de middellijn zat. Of ik daar een reden voor zou kunnen bedenken. Nou, nee, eigenlijk niet. Op dit moment (zo wordt mij dan verteld), is er nog geen reden tot zorgen, maar bij het volgende bezoek over een half jaar moet hij wel deze lijn gaan volgen en niet nog verder zakken, want dan bestaat het gevaar dat hij onder de curve zakt, en mocht dat gebeuren dan moet er bijvoorbeeld een doorverwijzing komen. Dus misschien is het handig om over een maand of drie een keer extra te komen wegen, gewoon voor het geval dat. Ik wijs dit advies vriendelijk af, want ik maak mij totaal geen zorgen. Het jochie is ontzettend actief, tevreden en eet over het algemeen goed. Eenmaal thuisgekomen vul ik online de curve van het WHO in, gewoon omdat ik dat leuk vind, ik ben een lijstjesfreak en hou alles bij ;) En zie daar: hij zit precies op de middellijn. Gemiddelder dan hij (zowel gewicht als lengte) kan haast niet.

Ieder kind ontwikkelt en groeit natuurlijk op z'n eigen manier, en er zullen altijd kinderen zijn die boven of onder het gemiddelde zitten qua gewicht en lengte. Het is alleen jammer dat een instantie zoals het consultatiebureau hier niet op een andere manier mee om gaat en geen andere "waarheid" lijkt te kennen dan "hun" curve. Dat had ze vandaag toch al gauw 5 minuten aan gesprekstijd gescheeld, en tijd = geld tegenwoordig toch? ;)

24/7

Ach ja, soms heb je dat opeens he, dat je denkt "laat ik dat blog van mij nog eens even nieuw leven inblazen". Alsof ik daar tijd voor heb in mijn drukke bestaan als moeder van een pre-peuterpubertje. Maar toch, het is ook wel leuk. Het geeft me weer even de drive om lekker bezig te zijn met iets wat ik lang geleden erg leuk vond en wat ik eigenlijk nog steeds erg leuk vind: Schrijven!
Dus ik denk, als ik morgen en overmorgen en daarna tenminste nog steeds deze drive voel, dat hier wel eens wat te lezen zou kunnen zijn over datgene wat mij op dit moment het meeste bezig houdt: mama zijn.
Mama zijn... wat fantastisch mooi. Een job die je 24 uur per dag uitoefent met alle liefde die je in je hebt. Waarbij je enorm geniet van zoveel kleine momentjes, en waarbij je soms ook gefrustreerd kunt raken omdat het niet altijd makkelijk is. Waarbij soms elke dag op elkaar lijkt, en toch geen dag hetzelfde is. Als mama begin je aan een nieuw leven waarin je de hele dag bezig bent, en waarbij je nooit iets af krijgt. De hele dag geef je, en krijg je ook zoveel weer terug.
Sinds ik moeder ben, ziet mijn leven er op een aantal vlakken heel anders uit en sommige dingen wil ik best delen met de grote lieve buitenwereld. Mocht je geinteresseerd zijn, kom hier dan af en toe eens kijken - wie weet heb ik wat geschreven.