Speltkoekjes

De laatste tijd bak ik regelmatig zelf koekjes. Gewoon omdat het leuk en lekker is. En gezonder dan de meeste supermarktkoekjes. En eigenlijk ook heel makkelijk, zoals je hieronder kunt zien en lezen.

Momenteel zijn deze spelt-honing-rozijnenkoekjes bij ons favoriet. Het recept is gebaseerd op iets wat ik een keer op internet heb gevonden, maar vraag me niet meer waar...

Je neemt:
- 125 gram boter, en dan natuurlijk echte boter, namelijk ongezoten roomboter
- 225 gram speltmeel
- 100 gram honing
- 100 gram rozijnen
- 1 tl bakpoeder

Meng het speltmeel en het bakpoeder.
Smelt de boter in een pannetje.
Doe de honing en de gesmolten boter bij het meel en ga roeren (of zoals bij mij: laat je je peuter/kleuter roeren) .

Voeg dan de rozijnen toe. Je kunt ze er zo bijdoen, maar ik spoel ze vaak eerst even af. Ook weer roeren tot alles goed gemengd is.

Dan op een bakplaat storten en platdrukken met je handen.

Nadat je je peuter/kleuter hierop hebt laten uitleven (met gewassen handen), reorganiseer je de boel zo dat het een beetje een rechthoekige vorm krijgt. Met een mes maak je er vast lichte sneedjes in zodat je na het bakken makkelijk stukjes kunt snijden.

Bakken: 13 minuten op 180 graden.
Als de koek iets is afgekoeld eet je snel een stukje op (want nu is het echt het allerlekkerste) en dan snijd je de rest in stukjes.

Nog iets verder laten afkoelen en hup de trommel in:

Eet smakelijk!

Moe

Ik haal m'n zoontje op bij het kinderdagverblijf. Hij is moe van de hele dag spelen, ik ben moe van de hele dag werken. Vanaf het kinderdagverblijf naar huis is het nog maar 2 minuutjes met de auto. Als we onze straat inrijden, vraagt hij "mama, heb je de radio bij je?". Ja, die heb ik wel bij me. "Ik wil liedjes luisteren." We zijn bijna thuis, dus de radio gaat niet meer aan. Drama alom. Groot verdriet. Hij wil niet uit de auto, hij wil liedjes luisteren. Je mag binnen liedjes luisteren. "Nee, ik wil in de auto liedjes luisteren!" Zucht. Geduld. Hij is moe. Tel tot 10.
Hij komt toch maar uit de auto, huilt tranen met tuiten. Eenmaal in huis moeten eerst de jas en de schoenen uit. "Nee, ik wil liedjes luisteren!" Geschreeuw, gehuil, hij wil het nu direct. Ja ja, nu moet jij even geduld hebben, ik wil ook even m'n jas en m'n schoenen uit doen.
Ik heb m'n jas en schoenen uit. Ok, wil je Woezel en Pip horen? Of Dirk Scheele? Of van Dikkertje Dap? "Nee, ik wil Maybebop." Ok, dat is dan wel weer een goede keuze natuurlijk, al heb ik op dat moment eigenlijk liever even helemaal niks aan m'n kop. De cd gaat aan en ik ga op de bank liggen. "Nee, ik wil daar liggen!" Weer gehuil en geschreeuw. Kom maar naast me liggen lieverd. Hij wurmt zich tussen mij en de rugleuning, gaat ook liggen en zucht een keer diep. Dan draait hij zich naar me toe en slaat z'n arm om m'n nek en legt z'n hoofd tegen mijn hoofd. Zo liggen we 1 minuut helemaal stil naast elkaar. De tranen zijn weg en het drama is voorbij. Hij komt overeind en vraagt alsof er niks gebeurd is "mama, mag ik met de potloden kleuren?".
Wat is het toch een schatje :)

Prietpraat

Ik zit een bakje rauwkost te eten.
"Vind je dat lekker mama?"
Ik: "Ja"
"Ook die grassprietjes?"
(denk denk) Hij bedoelt de reepjes prei en witte kool.....

"Waarom heb je maar 1 sok aan?"
Schouderophalend antwoordt hij: "Omdat ik het niet koud heb".

We zitten samen in bad.
"Mama, heb jij haartjes op je benen?"
"Ja..."
"Dat vind ik niet fijn mama, dat kriebelt!"

Wat zit er in mama's buik denk je, een jongetje of een meisje?
"Dat weet ik niet. Dat is nog een verrassing. Als de baby uit is, dan kunnen we kijken."