Petit four

Op het blog van Grietje Karwietje is al een tijdje elke week een nieuw haakpatroontje te vinden voor een petit fourtje. Er is een hele groep mensen die fanatiek "meehaakt". Inmiddels zijn er geloof ik al 13 verschillende minitaartjes die je kunt maken. Ik volg deze "crochet along" al een tijdje, en nu in de kerstvakantie heb ik ook even een poging gewaagd. Of ik de hele serie ga maken? Ik denk niet dat ik dat red, maar wie weet doe ik een keer een poging ;)

Helemaal tevreden over het resultaat ben ik niet (hoezo perfectionistisch?), want op de foto's van Grietje zien ze er veel mooier of toch net iets anders uit.

Mijn kerst-petit-four en chocolade cupje met aardbeiencreme:

Beanie

Ik heb wat gezocht naar een bijpassende muts, maar het is eigenlijk makkelijker om gewoon zelf een muts te maken! Met behulp van een paar filmpjes op youtube (deze en deze - wat zou ik toch zonder moeten!) heb ik een zogenaamde Beanie gemaakt met oorflappen. En het is echt supersimpel en het staat hem heel leuk!

 

Hanger met vilten vogeltjes

Klik op de foto voor een grotere versie

Een tijdje geleden was ik op een creamarktje in de stad en daar zag ik een mooie hanger met vilten vogeltjes en kraaltjes. Met dit idee in m'n hoofd ben ik hem thuis gaan namaken. De vogeltjes zijn gevuld met fiberfill en met een festonsteek aan elkaar genaaid. Aan beide kanten zit een hartje genaaid. Eigenlijk zou het mooier zijn als ik er nog 1, 2 of 3 vogeltjes bij maak. Het draadje is lang genoeg, dus wie weet komen er nog een paar vogeltjes bij binnenkort!

Nu nog op de post

Dit jaar maak ik al m'n kerstkaarten zelf. Of beter gezegd: Ik koop geen kerstkaarten en ik koop ook geen materialen om kerstkaarten mee te maken. Ik gebruik wat ik hier thuis voor handen heb: een enkele ooit-gekocht-maar-nog-niet-verstuurde kerstkaart, een knutselkast vol papier en frutseldingetjes, een doos vol oude kerstkaarten en een dreumes. Deze laatste geef ik af en toe stel potloden, stiften of verf. Daarnaast hanteer ik de principes "klein maar fijn", "it's the message that counts" en "niet te moeilijk doen".

Het resultaat? Oordeel zelf:

Een deel van de kerstkaarten

Voor wie een van deze exemplaren in de bus krijgt: Ik hoop dat je hem mooi vindt! Iedereen alvast hele fijne feestdagen!

Crea-wensenlijstje

Ik schreef al eerder over het online magazine Kiind, waarop onder andere veel handleidingen te vinden zijn om zelf dingen te maken. Langzamerhand begin ik toch wel een wensenlijstje te krijgen! Zo wil ik stof zoeken om zelf een slaapzakje te maken en ook deze speelgoedzak lijkt me heel erg leuk. Daarnaast vind ik het idee voor een mud pie kitchen echt fantastisch en als ik ooit nog eens ga breien is dit patroon voor een draagponcho misschien wel een mooi project wanneer er een tweede kindje op komst is. Maar ook de letterstenen en het verschrikkelijke monster die hier staan beschreven vind ik leuk, en en en...

Maar eerst maar eens mijn nu lopende crea-projectjes afmaken. Zo "moet" ik onder andere nog een aantal kerstkaarten maken, want ik heb mezelf voorgenomen om dit jaar alleen kaarten te versturen die ik al in huis heb of die ik zelf heb gemaakt van materiaal dat ik al in huis heb. Daarnaast heb ik een kersthanger van vilt af te maken (die moet natuurlijk wel voor kerst hangen) en ligt er nog een half genaaid popje te wachten op de finishing touch!

Geknutsel

Anton heeft van Sinterklaas een puzzel gekregen. Het zijn eigenlijk zes kleine puzzeltjes van drie stukjes. De doos die erbij hoort is nogal aan de grote kant en daarom besloot ik er een zak voor te naaien waarin de stukjes bewaard kunnen worden.
Op internet zijn verschillende tutorials te vinden voor knikkerzakken. Ik koos voor een vrij simpele variant (zonder voering) die ik vond op deze website. Ik gebruikte een kleinere lap stof die vrij dik was (een restant van een gordijn), en heb in de randen eerst een zoom gemaakt alvorens de zak in elkaar te naaien. Daardoor was de laag stof waar ik doorheen moest naaien soms best dik, maar het is gelukt. Als koord heb ik een lange veter gebruikt en deze zit vastgenaaid zodat hij er niet uitgetrokken kan worden. Ter decoratie heb ik er nog een randje opgenaaid van een stofje dat ik ook nog had liggen. Een avondje achter de naaimachine en klaar was de zak!

Compleet!

Na lang wachten en zoeken is het dan eindelijk gelukt om de serie Antonboeken te bemachtigen. "Anton kan toveren" is een redelijk bekend kinderboek, het was in 2009 Prentenboek van het Jaar. De andere Antonboeken zijn redelijk onbekend en nergens meer te verkrijgen. Ze zouden in herdruk zijn, maar tegelijkertijd is het onbekend wanneer (en of?) deze herdruk gaat plaatsvinden. Via marktplaats, een tweedehands boekwinkel en een online speelgoedwinkel heb ik nu toch alle andere boeken weten te vinden. Ik ben blij!

Suikervrije kruidnootjes

Voor wie eens een ander soort kruidnoten wil bakken heb ik een lekker recept gevonden, namelijk een recept voor suikervrije kruidnootjes (of pepernoten, als je ze zo wilt noemen).
Ik heb zelf 150 gram tarwebloem gebruikt, omdat ik geen andere soorten in huis had. Ik heb de appel-perenstroop van Zonnatura gebruikt, omdat deze alleen fruitsuikers bevat en geen toegevoegde suikers. En de stroop is ook gewoon erg lekker. Gezien de reacties die onder het recept staan, is het belangrijk om de ingredienten nauwkeurig af te meten, vooral niet teveel stroop te gebruiken en de kruidnootjes ook niet te lang in de oven te doen. Een kwartier is precies goed! Verwacht verder geen kruidnootje zoals je gewend bent, ze zijn lang niet zo zoet en ietsje droger, maar worden hier wel heel erg lekker gevonden!

Aanvulling: ik heb de kruidnootjes ook nog een keer gemaakt met 150 gram glutenvrije meelmix (Finax Mjölmix) en deze waren eigenlijk nog lekkerder! Lekker bros!

Nuuw jaal!

Het e-magazine Kiind barst van de interessante artikelen, columns en verhalen. Het is een groen magazine over bewust ouderschap. Het gaat over echt gezond eten, over duurzaam leven, over opvoeding, over zelf dingen maken.
Deze maand staat het magazine in het teken van zelfvoorzienend leven. Wederom een interessant onderwerp. Het doet me denken aan de zomervakantie. We zaten op de camping bij het kampvuur te luisteren naar iemand die vertelde over zijn manier van leven. Het ging over al het slechte wat er in halvarine zit maar ook over de economische crisis. Navertellen kan ik het niet, maar het was boeiend om hem over zijn ideeën te horen vertellen. Hij geloofde er heilig in dat in de nabije toekomst geld onbelangrijk wordt. Diensten en producten zullen weer zoals vroeger door middel van ruilhandel verkregen kunnen (moeten!) worden. Een behoorlijk drastische verandering van de wereld, maar hoe hij erover vertelde zou je het bijna gaan geloven.
De mens ziet zichzelf tegenwoordig hoofdzakelijk als consument. De mens is een weter, eigenlijk kunnen we maar weinig. Kiind daagt ons in zijn artikelen uit om producent te worden. Verbouw je eigen eten, maak zelf dingen en ruil diensten met anderen. "Leer een ambacht!" schrijven ze ook.
Het onderwerp zet me aan het denken, maar bij het woord 'ambacht' denk ik al snel aan het oogstfeest in Lhee in Drenthe waar ik als kind vaak ben geweest tijdens kampeervakanties: oude mannen en vrouwen in klederdracht zitten achter het spinnewiel, vlechten een mand of zijn aan het kantklossen. Leuk als uitje in de vakantie, maar niet echt het beeld dat ik voor ogen heb voor mijn leven.

In oktober heb ik op dit blog aandacht besteed aan consuminderen door de themamaand "buy nothing new". Het heeft mij bewust gemaakt van het koopgemak dat ik (en velen met mij) heb en ik probeer hier nu wat meer rekening mee te houden. Deze week was ik wat aan het opruimen en kwam ik de doos tegen met bolletjes draad waar ik niet mee kon haken (dit verhaal). Tja, wat zou ik hier nu mee gaan doen? Zonde om weg te gooien, maar als ik het nu in een kast leg, dan liggen ze er waarschijnlijk over een jaar nog. Dus ik pakte een haaknaald en begon een sjaal te haken (ja, met een grotere haaknaald en mijn inmiddels opgedane ervaring lukt het dus toch). Voila, een paar dagen later is ie af:

Goed bezig dus! Drie vliegen in een klap! Alle materialen waren al in huis, het is dus in feite een gratis sjaal. Ik heb 'm zelf gemaakt en ben dus zelfvoorzienend bezig. En kun je haken een ambacht noemen? Verdorie, dan is me dat ook nog gelukt! :P
Anton is in z'n nopjes met z'n "nuuw jaal". Hij vindt hem "mooi" en "wow".  Enige probleem: hij heeft geen bijpassende muts en wantjes, en ik heb alle draad opgebruikt in de sjaal....

Spruitjesovenschotel

Eigenlijk zijn wij niet zo'n spruitjesliefhebbers. Maar spruitjes is een echte wintergroente, en het is gezond, duurzaam en goedkoper om volgens de seizoenen te eten. Dus we hebben deze week een (succesvolle!) poging gedaan met een eigen recept:

Kook de spruitjes tot ze gaar zijn (Als je een inkeping maakt in het stronkje zijn ze sneller gaar). Ik heb ze gekookt in half water, half melk, dit zou de bittere smaak wegnemen.
Snij de aardappels in kleine stukken en kook ze gaar.
Maak gehaktballetjes van 200-250 gr. gehakt, 2-3 teentjes knoflook, 1-2 sjalotjes, gehaktkruiden, 1 ei, 1 beschuit. Maak balletjes ter grote van een spruitje en bak de gehaktballetjes in een koekepan.
Doe de aardappels, spruitjes en gehaktballetjes in een ingevette ovenschaal.
Hieroverheen giet je een saus van de volgende ingrediënten: kwark (200 ml), zure room (100 ml), 1 ei, peper, knoflookpoeder, 1 tl kerrie. De hoeveelheden van de kwark en zure room zijn naar benadering, ik had het nog in de koelkast staan en het moest op ;)
Als laatste strooi je geraspte kaas over het mengsel en zet je de ovenschaal nog 20-30 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

En als het dan op je bord ligt, ziet het er zo uit

Verven met kastanjes

Laatst kwam ik op een blog terecht waar ik op het idee kwam om te gaan verven met kastanjes. Ik ben altijd wel in voor leuke, nieuwe creatieve uitspattingen, en als ik mijn voornemen om dit jaar alle kerstkaarten zelf te maken wil halen, moet ik toch af en toe al vast wat knutselen. Zo gezegd, zo gedaan.

Kaartjes (vastgeplakt) met verf in een doos. Nu alleen nog de kastanjes erbij en rollen maar!

De kliederboel 5 minuten later

Anton vond het ook wel erg interessant en hielp goed mee om de kastanjes te laten rollen. Tip: zoek mooie  ronde kastanjes die goed rollen ;) Knikkers zouden eigenlijk makkelijker werken, maar met kastanjes is het natuurlijk leuker!
Anton wil toch ook wel graag met z'n handen in de verf en dat mag natuurlijk ook nog. Ondertussen pimp ik de kaartjes met het volgende resultaat:

Wie wil er nou niet zo'n leuk kerstkaartje ontvangen?

Vriendje

En toen had de vis een vriendje:

Vallen en opstaan

In de bieb. Ik raak aan de praat met een mevrouw die twee oppaskindjes van Antons leeftijd bij zich heeft. Anton heeft een flinke plek op z'n hoofd. "Die heeft zich flink gestoten!" En ik vertel het verhaal. Ja, het ging echt hard, en ik wist best dat je dan een ei op je voorhoofd kan krijgen, maar toch best eng hoor hoe snel dat kan gaan! "Ach, het wordt alleen maar erger. Over een poosje gaat hij proberen om met z'n skelter of met z'n step van de glijbaan af te gaan. Hoort erbij." Ehm.... ja, en ik knik vriendelijk.
In gedachten zie ik het voor me. Anton met z'n step de glijbaan af. En ik? Zoals ik er nu over denk ga ik daar toch echt wel een stokje voor steken! Natuurlijk leer je met vallen en opstaan, maar er zijn toch grenzen van wat wel en niet mag? En met je step van de glijbaan af gaan mag gewoon niet. Punt.
De twee oppaskindjes hebben inmiddels een bak kleurpotloden over de grond gegooid en er liggen opeens ook meerdere boekjes verspreid over de grond. De mevrouw is aan het bellen. Ze is naar de bieb gekomen omdat de speeltuin buiten te nat is. "En in de bieb kunnen ze zo mooi even spelen".
Wij zijn er gewoon om boekjes op te halen.

Ik ga leren haken

Dat dacht ik afgelopen zomer toen ik de volgende doos kocht:

Ziet er leuk uit toch? Een complete set waarmee je de eerste twee beestjes uit het boekje kunt maken. Het boekje bevat naast 12 patronen ook een uitgebreide uitleg met foto's. Leuk voor op de camping bij de tent (dacht ik). Ik zag mezelf al zitten, bolletje wol op schoot, haaknaald in de hand. Op een avond begon ik vol goede moed, maar het lukte van geen kant. Ik snapte de beschrijving in het boekje niet, en stak ik steeds met m'n haaknaald dwars door de draden heen.
Eenmaal weer thuisgekomen deed ik na wat internet-research een nieuwe poging en al snel kwam ik erachter dat dit pakket voor een beginneling twee dingen fout doet: De draden splijten enorm en zijn veel te dik / de haaknaald die erbij zit is veel te klein. Oftewel: een ieder die denkt met dit pakket te leren haken, zal hopeloos falen. Tenminste, ik beschouw mijzelf wel als een handig en creatief iemand, en als het mij al niet lukt....
Maar ik wilde nog steeds graag leren hoe je van die leuke beestjes maakt. Dus met een iets grotere haaknaald en dunnere draden die niet zo snel splijten, en met online tutorials op youtube (bedankt knuffeldraakje) waarin je pas echt ziet hoe het moet, leerde ik stapje voor stapje alles over losse steken, vaste steken, halve stokjes, hele stokjes, dubbele stokjes, meerderen en minderen.

En een nieuwe hobby is geboren. Na een paar proeflapjes begon ik vol goede moed aan de vis die op de voorkant van het boekje staat afgebeeld. Het begin was lastig, maar nu heb ik de slag te pakken. Hier is ie:

Natuurlijk gewoon!

Ik geef natuurlijk nog gewoon borstvoeding, maar heel langzaam zijn we wel aan het afbouwen. Feit is ook gewoon dat dit lastig is met een ruim anderhalf jaar oude dreumes, die niet beter weet dan dat het er gewoon bij hoort. Hem nu weigeren te mogen drinken bij mama zorgt voor drama. Ik vind het wel prima, en om eerlijk te zijn heb ik nooit goed begrepen hoe ik zou moeten afbouwen, ook niet toen ik een paar weken na zijn geboorte enorm twijfelde of het allemaal wel ging lukken met de borstvoeding. Afbouwen leek me toen alleen maar nog lastiger en ingewikkelder, dus gingen we gewoon door. En afbouwen blijkt nog steeds lastig en nu vooral ook onhandig, dus waarom zou ik er moeite voor doen? Oh ja, ik was een luie ouder hè ;) Bij deze wordt dat dus weer bevestigd.

Maar nu hij sinds een paar weken beter doorslaapt, is er een nachtvoeding komen te vervallen en drinkt hij alleen nog 's avonds voor het slapen gaan en 's ochtends bij het wakker worden bij me. De enkele keer dat hij nog wel 's nachts wakker wordt, mag hij ook best nog wat drinken - dan slapen we tenminste allemaal het snelste weer verder. Uit onderzoek blijkt overigens dat moeders die borstvoeding geven meer slapen dan moeders die kunstvoeding geven, en hun slaap is van betere kwaliteit. Gelukkig maar, want we hebben een vroege vogel die om 5.00 's ochtends wakker is, dus ik kan een goede nachtrust wel gebruiken. 's Ochtends om een uur of 5 ben ik ook nog heel blij dat ik borstvoeding geef, want al drinkend dutten we nog een half uurtje verder in bed. Maar daarna is hij toch echt klaarwakker, springt hij uit bed, doet de lamp op mijn nachtkastje aan, lacht een keer vrolijk en begint te puzzelen of boekjes te lezen. Als we geluk hebben, doet hij dat op de grond en kunnen we nog even verder dommelen, maar meestal belanden de puzzel (incl. 35 boerderijdieren, tractors, e.d.) en de boekjes bij ons in bed en zijn we een half uur later alle drie druk op zoek naar het puzzelstukje met de hond dat tussen de matras en de bedombouw verdwenen is. Goedemorgen!

Laatst had ik een buurvrouw op bezoek met haar zoontje van 2. Al kletsend over de kinderen kwam ter sprake dat hij 's ochtends in bed nog wel eens een fles pap krijgt, op een manier alsof het de normaalste zaak van de wereld is, "ja, en dan na de papfles bla bla bla". Het woordje "de" doet 't 'm geloof ik. Ik snap dat eigenlijk niet goed, maar ben dan weer niet ad rem genoeg om door te vragen waarom hij in bed een fles pap krijgt. Maar ja, ik had natuurlijk ook kunnen zeggen "ja, en als Anton dan even wat bij me gedronken heeft bla bla bla". Maar dat zal ze op haar beurt vast wel niet begrepen hebben. Ach ja, hij krijgt natuurlijk gewoon een fles pap. Prima toch? Anton krijgt natuurlijk gewoon de borst. Prima toch? 

Buy nothing new - vervolg

Ik was dus mijn knutselkast ingedoken en kwam tot de ontdekking dat ik nog heel veel spullen heb om kerstkaarten mee te knutselen. Dus, in het kader van "buy-nothing-new" heb ik besloten om dit jaar alleen zelfgemaakte (of nog ongebruikte, ooit gekochte) kerstkaarten te gaan versturen. Materiaal genoeg, het kost alleen wat tijd. Maar aangezien ik de Sinterklaascadeautjes toch al in huis heb, vond ik het niet meer dan logisch om ook alvast met de kerstkaarten te beginnen. En onze nu ruim anderhalf jaar oude zoon vindt potloden en verfstiften ook best interessant en zorgt dus voor een persoonlijke touch van elke kaart. Zo gezegd zo gedaan. Familie en vrienden kunnen dus over 2 maanden een kaart in de volgende categorie verwachten:

Ik kwam alleen vandaag tot de ontdekking dat m'n (enige) prittstift bijna op is.... en tja.... lijm heb ik echt nodig. Morgen toch maar even naar de winkel ;)

Buy nothing new

Via een website die ik sinds kort volg, maak ik kennis met de "buy nothing new-maand", een naar mijn inzien zinvol initiatief om mensen bewust te maken van hun koopgedrag en om eens bewust bezig te zijn met consuminderen. Want zeg nou zelf, af en toe koop je ook gewoon uit gewoonte, terwijl je het later niet nodig blijkt te hebben of terwijl er tal van goedkopere alternatieven zijn als je beter had nagedacht over waar of hoe je iets aanschaft.
Deze week nog. Ik loop in het winkelcentrum, heb net boodschappen gedaan en kom bij Blokker langs. Oh ja, het blik (van de stoffer en blik die we in de tuin gebruiken) is stukgegaan. 't Was ook een plastic exemplaar, dus niet bijzonder stevig. Ik loop naar binnen en drie tellen later sta ik buiten met een ijzeren blik. Die gaat vast niet zo snel kapot. Drie euro dertig, ach, dat kunnen we ook wel missen. 's Middags zit ik op de fiets en kom ik langs de kringloopwinkel. Ik wip snel even binnen om te kijken of ze nog leuke kinderboekjes hebben (die worden hier verslonden) en of er toevallig nog leuke jongenskleding maat 92 is (je weet maar nooit en alles nieuw kopen is ook prijzig). Helaas geen leuke boeken en ook geen leuke kleding. Weer thuisgekomen bedenk ik me dat ik in de kringloopwinkel vast wel een blik had kunnen vinden voor minder dan drie euro dertig. Helaas pindakaas. Mijn "buy nothing new-maand" is al mislukt :(
 Maar.... ik heb nog een paar weken de tijd om mijn kasten uit te graven, op zoek naar 'verloren schatten'. Want ook dat is onderdeel van de "buy nothing new-maand".

Ik besluit in ieder geval om een vakantievriendin van vroeger geen gekocht kaartje te sturen om haar te feliciteren met de geboorte van haar zoontje, maar zelf een kaartje te maken. Ik heb een kast vol knutselspullen, daar zit echt nog wel iets tussen waar ik een leuk kaartje van kan maken. Ik duik de kast in, vind zowaar nog iets terug waar ik laatst enorm naar heb lopen zoeken en ontdek ook nog een bak kraaltjes waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. In mijn hoofd zit nog een idee voor een kerst-knutsel-projectje waar ik exact zulke kraaltjes voor nodig heb. Wie weet komt 't toch nog wel goed met m'n "buy nothing new-maand" ;)
En nu gauw aan de knutsel, want ik moet nog een kaartje maken!

Groeicurven

Wat de meeste mensen helemaal niet weten, is dat de groeicurven die bij het consultatiebureau worden gehanteerd, gebaseerd zijn op de groeigegevens van kinderen die voornamelijk met kunstvoeding worden gevoed. Deze kinderen groeien harder en volgens een ander patroon dan kinderen die in de eerste zes maanden uitsluitend de borst krijgen. Pikant feitje: De Nederlandse overheid past deze groeicurven regelmatig aan en wordt daarbij gesponsord door een kunstvoedingsfabrikant. Daar komt nog bij dat nieuwe generaties Nederlanders gemiddeld langer en zwaarder worden dan de vorige. Wanneer de curven worden bijgesteld komt de norm dus steeds hoger te liggen. En wij ons met z'n allen maar afvragen hoe het komt dat er steeds meer (te) dikke kinderen zijn!
De WHO heeft groeicurven ontwikkeld die gebaseerd zijn op kindjes die uitsluitend borstvoeding kregen in de eerste zes maanden. Daarna kregen zij borstvoeding tot en/of na de periode van twee jaar en bijvoeding volgens de norm die de WHO daarvoor ontwikkeld heeft.
Als je de twee gewichtscurven naast elkaar legt, dan is een gemiddelde tweejarige jongen op de curve van het consultatiebureau 1 kilo zwaarder dan een gemiddelde tweejarige jongen op de curve van de WHO. En op de lengtecurve is het verschil 2 cm.
Als je er van uit gaat dat moedermelk de normale en optimale voeding is, dan kun je deze WHO-curven dus eigenlijk als norm zien. Zo horen kinderen te groeien!

De WHO-curve

En dan nu het praktijkvoorbeeld ;)
De gewichtscurve van Anton buigt af. Op het consultatiebureau komt hij op de 1 na onderste lijn in de groeicurve uit, terwijl hij eerder op de middellijn zat. Of ik daar een reden voor zou kunnen bedenken. Nou, nee, eigenlijk niet. Op dit moment (zo wordt mij dan verteld), is er nog geen reden tot zorgen, maar bij het volgende bezoek over een half jaar moet hij wel deze lijn gaan volgen en niet nog verder zakken, want dan bestaat het gevaar dat hij onder de curve zakt, en mocht dat gebeuren dan moet er bijvoorbeeld een doorverwijzing komen. Dus misschien is het handig om over een maand of drie een keer extra te komen wegen, gewoon voor het geval dat. Ik wijs dit advies vriendelijk af, want ik maak mij totaal geen zorgen. Het jochie is ontzettend actief, tevreden en eet over het algemeen goed. Eenmaal thuisgekomen vul ik online de curve van het WHO in, gewoon omdat ik dat leuk vind, ik ben een lijstjesfreak en hou alles bij ;) En zie daar: hij zit precies op de middellijn. Gemiddelder dan hij (zowel gewicht als lengte) kan haast niet.

Ieder kind ontwikkelt en groeit natuurlijk op z'n eigen manier, en er zullen altijd kinderen zijn die boven of onder het gemiddelde zitten qua gewicht en lengte. Het is alleen jammer dat een instantie zoals het consultatiebureau hier niet op een andere manier mee om gaat en geen andere "waarheid" lijkt te kennen dan "hun" curve. Dat had ze vandaag toch al gauw 5 minuten aan gesprekstijd gescheeld, en tijd = geld tegenwoordig toch? ;)

Nachtelijk (lui) ouderschap

"Slaapt ie nog steeds niet door?" kreeg ik laatst te horen.
"Eh... nee..."
"Dan moet je 'm 's avonds een fles pap geven!" was het (ongevraagde) advies.

Anton heeft nog nooit in z'n leven een fles pap gehad. Ga ik 'm dus ook niet geven. Zou ook niet weten hoe of wat. En moet hij dan weer aan de fles? Zo eentje met een speen met een groot gat ofzo? Geen flauw idee. Niet mijn ding.

Ok, ik geef toe dat het natuurlijk ook best wel lekker is als je kindje om 19.00 uur naar bed gaat en de volgende ochtend om 07.00 uur weer wakker wordt. Maar toen wij laatst zomaar opeens een keer door konden slapen (iets andere tijden: om 20.00 uur sliep Anton en om 05.30 uur werd hij voor het eerst pas weer wakker) voelde ik me echt niet minder uitgerust dan andere nachten waarin hij 1 of 2 keer wakker wordt. En ik ben er volledig van overtuigd dat een fles pap geen invloed heeft op het wel of niet doorslapen. Anton kan na drie happen avondeten een nacht (bijna) doorslapen, en na een vol bord avondeten 3 keer 's nachts wakker worden. Geen pijl op te trekken dus.

Inmiddels zijn we wel gewend aan het nachtelijke ouderschap. Want ook dat hoort er bij. Een kind hebben is een 24/7 job ;) Af en toe zitten er nachten bij waar je niet zo blij van wordt, maar over het algemeen loopt het toch wel op rolletjes en slapen we allemaal snel weer verder. Als Anton wakker wordt, heeft hij gewoon behoefte aan wat warmte, geborgenheid, liefde, noem het maar op. Voor hem staat dit nu nog synoniem aan een borstvoeding, maar langzaamaan begint daar een beetje verandering in te komen. Zijn nieuwe Jip en Janneke beker met water wordt ook steeds interessanter en een heel enkele keer slaapt hij gewoon verder na een dikke knuffel en een slokje water. Maar hier moeten papa en mama toch ook wel aan wennen. Dit nieuwe 'ritueeltje' kost je toch al gauw 5 a 10 minuten uit je warme bed zijn! Hoe makkelijk is het om slaapdronken je zoontje op te halen, hem even bij je in bed te nemen om hem vervolgens weer terug te leggen in z'n eigen bedje. Die borstvoeding die hij dan krijgt gaat automatisch, daar hoef ik niet eens m'n ogen voor open te doen. Meestal word ik op een gegeven moment wakker en ontdek ik dat hij klaar is met drinken, en dan leg ik hem weer in z'n eigen bed. Vervolgens slaap ik direct weer verder.

We hadden het er laatst nog even over, of we 's nachts niet sowieso eerst moeten kijken of hij genoegen neemt met een slok water, omdat ik het borstvoeden eigenlijk toch wel wil afbouwen. "Pffff... ik weet het niet hoor, ik wil eigenlijk gewoon lekker slapen" was het antwoord. Sjonge jonge wat zijn wij luie ouders!

Verpakkingen

Ik ben een vrouw en vrouwen staan er om bekend zelfs de teksten op hun shampoofles te lezen. Ik geef toe, dat doe ik inderdaad. Ondertussen heerlijk die warme waterstraal op m'n rug, genieten toch?
Maar dit gaat niet over shampoo, maar over voeding. Ik lees vaak wat er op verpakkingen van voedingsmiddelen wordt geschreven. Ik weet niet of je hiervoor een vrouw moet zijn, maar vermakelijk is het wel. Ook voor mannen. Naast de ingrediënten staat er vaak nog wel meer geschreven. Onnodige pakvulling zou je het kunnen noemen, en dan heb ik het uiteraard niet over de inhoud van het pak. Een voorbeeld: Op onze hagelslag staat een heuse gebruiksaanwijzing! "Strooi de hagelslag over uw brood, beschuit, gebak of toetje." Ik denk dan "joh, echt? Werkt dat zo?" Of neem onze yoghurt: "Onze koeien grazen het grootste gedeelte van het jaar lekker buiten. De rust en de ruimte, de klavertjes en veldkruiden proef je in je glas of kom." Oke....

Af en toe staat er ook iets interessants te lezen. Laatst aten we pannenkoeken en kwam er stroop op tafel. Op de fles staat dat suiker en suikerproducten in een gezonde en gevarieerde voeding en actieve leefstijl passen. Met daarbij de verwijzing naar de website van de suikerstichting. De suikerstichting? Nog nooit van gehoord! Toevallig volg ik sinds kort uit interesse het weblog voedzo.nl en hierop staan onder andere posts over bewust suikervrij leven. Hier wordt (kort gezegd) geschreven over dat (geraffineerde) suiker eigenlijk een overbodige en ongezonde stof is en dat er tal van gezonde alternatieven zijn. Als je suikervrij door het leven gaat zou je je energieker voelen en veel minder last hebben van allerlei kwaaltjes zoals hoofdpijn, slechte huid of allergie. Dus ik naar de website van de suikerstichting. En ja hoor, daar wordt uiteraard uitgelegd dat suiker echt belangrijk is, want suiker voorziet, als onderdeel van de koolhydratenfamilie, in onze dagelijkse energiebehoefte. Juist ja....
Ik denk dan maar "geniet met mate".

Het blijft interessant om verpakkingen te bestuderen. Op de website kiind.nl kun je er nog meer over lezen. Wat trouwens weer een enorm interessante website is met tal van leuke artikelen over tal van leuke onderwerpen. En de website is vanaf vandaag in een nieuw jasje gestoken. Nog een reden om te gaan kijken :)

Pimp my ride!

In de vakantie ben ik begonnen de bolderkar die we gekregen hebben op te knappen. Zo zag hij er uit voor de opknapbeurt:

De eerste stap is een likje verf in - hoe kan het ook anders - Landrover groen! Zie hier het resultaat:

To be continued...

Lief!

Sinds een aantal maanden gaan we regelmatig naar de bibliotheek om kinderboekjes te halen. Ik zoek uiteraard altijd boekjes die aansluiten bij ons dagelijkse leven en bij Antons interesses, dus we hebben nu bijvoorbeeld een boekje over een baby (ivm nichtje op komst). Anton heeft gelijk een nieuw woord geleerd: "baby" (deedie).
Maar we hebben ook heel vaak boekjes over dieren. En ik weet niet of ze er bij de bibliotheek blij mee zijn, maar het is wel heel schattig: Na drie keer lezen heeft onze kleine man namelijk door hoe het boekje "Bravo, klein wit visje" gaat. Het kleine witte visje krijgt een kusje van het zeepaardje, omdat het visje verdrietig is omdat zijn toren is omgegooid. En - daar komt het schattige gedeelte - nu krijgt het kleine witte visje op elke bladzijde kusjes van Anton. Aaaaaah :)

Babytaal - deel 2

De afgelopen weken groeit de communicatie met de dag. Zeker op vakantie heeft Anton heel veel gehoord, gezien en geleerd. Laatst heb ik een lijst gemaakt van woorden die Anton zelf kan zeggen middels een geluid of gebaar. Het is een lijst van bijna 70 woorden geworden. Zo vertelt hij nu bijvoorbeeld aan papa dat mama thee aan het drinken is (woord "mama" + gebaar "drinken" + gebaar "heet"). Of hij zegt dat onze kat gaat eten ("gebaar" poes" + geluidje "eten"). Zijn favoriete nieuwe spelletje is voorwerpen verstoppen. Dan verstopt hij bijvoorbeeld een autootje, gebaart "waar is" en zegt "auto" (too). Vervolgens moet jij zeggen "waar is de auto?", waarop hij hem triomfantelijk weer tevoorschijn haalt en zegt "daa". Dit spelletje herhaalt zich en herhaalt zich en herhaalt zich en we hebben de grootste lol.

In de vakantie zijn we naar de dierentuin geweest. Toen we bij de ijsberen stonden gebaarde Anton "boek" en "beer", want hij heeft een boek over ijsberen. En als we hem nu deze foto laten zien van het schildpaddenverblijf, gebaart hij "schildpad", zonder dat er op de foto een schildpad te zien is.

Jaaaa, we zijn wel trots op ons mannetje hoor :) En we zijn ontzettend blij met het boekje over babytaal, dat ons geinspireerd heeft om gebaren te gebruiken in de taalontwikkeling. Eigenlijk zou iedereen dat moeten doen, want we kunnen nu al heel veel communiceren zonder dat er nog echte woorden aan te pas komen. En dat is gewoon ontzettend leuk!

Avondritueel

19.00, de avondvoeding, een moment van tot rust komen.
Meestal valt Anton aan de borst in slaap en leg ik hem slapend lekker in z'n bedje. Meestal, niet altijd. Soms schrikt hij tijdens het in bed leggen even wakker. Hoewel hij nog amper praat, kan hij zich met gebaren heel goed duidelijk maken en soms begint ons avondritueel dan dus opnieuw.
Terug naar de lekkere stoel mama, ik wil nog meer drinken. Ik loop terug en laat hem verder drinken. De slaperigheid is verdwenen en met grote ogen kijkt hij in het rond. Hij drinkt en drinkt, nee hij had echt nog niet genoeg. Doe je ogen maar dicht lieverd. Hij knijpt z'n ogen een seconde lang stijf dicht en doet ze dan weer open. Doe je oogjes maar dicht, ga maar lekker slapen. En ik doe het voor. Als ik na een klein poosje stiekem gluur of hij z'n ogen heeft dichtgedaan, kijken twee pretoogjes me nog steeds aan. Dan doet hij zijn handje voor z'n ogen. Ik wacht even. Er gaat een vingertje opzij en hij gluurt tussen z'n vingers door. Kiekeboe! Hij grinnikt met volle mond en ook ik kan m'n lachen amper inhouden. Opnieuw z'n handje voor z'n ogen. Weer gluurt hij er langs en hij lacht nu harder. De tepel glijdt haast uit z'n mond en ik lach met hem mee. Wat is het toch leuk, zo'n dreumes aan de borst! Wil je nog meer drinken? Hij neemt de tepel weer goed in z'n mond en drinkt nog een paar slokken. Dan laat hij los, kruipt hij omhoog en legt z'n hoofd op m'n schouder. Ik sta op en leg hem in z'n bedje. Z'n ogen vallen al half dicht. Weltrusten lieverd :)

Respect

Ik probeer op mijn manier bewust te leven. Wat ik daaronder versta probeer ik o.a. in mijn blogposts te beschrijven. Ik ben ook geïnteresseerd in wat bewust leven voor anderen betekent. Op internet zijn er tal van websites en blogs te vinden van mensen die op hun manier bewust leven. Als ik dat allemaal bekijk dan 'valt het bij mij nog wel mee' ;)
Zo kwam ik laatst op een site van iemand die plasticvrij door het leven gaat. En heb je wel eens gehoord van wasbaar maandverband of wist je dat je ervoor kunt zorgen dat je je haar nooit meer met shampoo hoeft te wassen? Ik heb ontdekt dat ik het gigantisch irritante onkruid dat onze hele tuin teistert gewoon zou kunnen opeten en dat door de EU goedgekeurde E-nummers in je eten misschien toch niet zo veilig zijn als gedacht wordt. Als je zo rondstruint op het internet gaat er een wereld voor je open.
Nou zeg ik echt niet direct "ja, dat ga ik ook allemaal doen" of "daar ben ik het helemaal mee eens", maar ik lees vol verwondering wat er allemaal mogelijk is en ik vind het leuk en interessant om te zien hoe sommige mensen denken over bepaalde dingen. Er bestaat normgedrag - tal van dingen die mensen voor vanzelfsprekend houden beinvloeden onbewust hun manier van leven. Er mag best eens out of the box gedacht worden. Is het wel allemaal zo vanzelfsprekend? Waarom doen we eigenlijk zo? Kan het ook anders? Beter?
Ik bewonder mensen die anders dan de gemiddelde mens durven te zijn. Er zullen zat personen zijn die vinden dat deze mensen doorslaan in hun ecologisch verantwoorde eetpatroon en gewoontes. Maar als we allemaal nou een klein beetje bewuster zouden zijn van wat we eten, drinken en doen, dan wordt de wereld vast weer een klein beetje schoner en leuker om in te leven.

Taart!

Ik heb een workshop "basistaart maken" gevolgd bij Sweety Cake. Bij binnenkomst stond onze biscuit (een ronde cake die heel luchtig is omdat hij zonder boter gebakken is) al op ons te wachten. Deze moesten we doorsnijden, vullen, en vervolgens bekleden en decoreren met fondant. Het was ontzettend leuk om te doen en zie hier het resultaat:

Taboe?

Nog zo'n ding waarover ik anders ben gaan denken sinds ik mama ben: co-sleeping.

Je kindje bij jou in bed laten slapen is eigenlijk 'not done' in onze samenleving. Een kind zou er aan wennen en niet meer in z'n eigen bedje willen slapen, een kind 'hoort' op z'n eigen kamer te slapen en je moet vooral ook aan jezelf denken. In andere culturen is het samen slapen met je kindje juist weer de normaalste zaak van de wereld en vinden ze ons gedrag onbegrijpelijk. Co-sleeping (samen slapen) zal denk ik altijd een discussiepunt blijven.

Hoe wij het doen? Wij bewandelen de gulden middenweg. Tot Anton 3 maanden oud was, sliep hij in een wiegje naast ons bed. Sindsdien slaapt hij meestal in z'n eigen bed. Maar soms slaapt (sliep) hij ook bij ons. Als dat laatste het geval is, gaat het meestal om de tweede helft van de nacht. Hij heeft periodes gehad (de beruchte sprongetjes of bij het doorkomen van tandjes) waarin hij ergens in de nacht wakker werd en niet meer in z'n eigen bedje wilde liggen. Dan lieten we hem bij ons slapen. Bij ons in bed werd hij direct rustig en zo kwamen we tenminste alledrie aan onze nachtrust toe. Op dit moment gaat het overigens prima en slaapt hij tot 's ochtends vroeg eigenlijk altijd in zijn eigen bed, alleen het laatste uurtje ligt hij nog wel eens bij ons.

We laten hem (vooral 's nachts) eigenlijk nooit huilen. We hebben het wel eens geprobeerd, maar het werkt bij ons gewoon niet. Het is a) vreselijk moeilijk en b) hij blijft toch staan schreeuwen tot er iemand komt. Of tot hij van ellende en vermoeidheid in slaap valt, maar is dat nou een fijne manier van in slaap vallen? We zijn er gauw mee gestopt.
Het veroorzaakt voornamelijk stress en daar wordt niemand blij van. Bovendien blijkt dat stress schadelijk kan zijn. Als een kind op jonge leeftijd aan (veel) stress wordt blootgesteld kan dit ervoor zorgen dat het kind later stressgevoeliger wordt. Ik geloof ook niet in het concept 'slaaptraining'. Huilen is (nu nog) de enige mogelijkheid om aan te geven dat er iets is. Of hij nu honger heeft of gewoon nabijheid zoekt.

Voor de volledige comic, klik hier

Klinkt misschien alsof wij niet zo consequent zijn. De ene keer slaapt hij in z'n eigen bed, de andere keer een deel van de nacht bij ons. Maar naast de derde R van de voor sommige mensen haast heilige R-en (rust, reinheid en regelmaat) moeten ook de drie L-en niet vergeten worden: lekker laten lullen. We zoeken onze eigen weg en vertrouwen er op dat het zelfstandig slapen vanzelf komt . De pedagogische visie zou kunnen zijn dat we ons kind eigenlijk heel erg volgen in zijn behoeften. Klinkt in mijn oren heel logisch en natuurlijk, en ik geloof dat het op de lange termijn zelfs het vertrouwen in mensen kan bevorderen. Cynisch gezien zou je ook kunnen zeggen dat we luie ouders zijn ;)

Hier vind je nog een heel grappig filmpje over samen slapen:
http://www.thefoodoflove.org/breastfeed-in-your-sleep.htm

Overigens is het wel belangrijk om, als je samen slaapt met je kindje, goed te denken aan veiligheid. Hierover zijn genoeg richtlijnen te vinden op internet en er is zelfs een boek over geschreven (waarover na uitgave van de Nederlandse vertaling nogal wat discussie is ontstaan, maar dat is weer een heel ander verhaal - maar het geeft denk ik goed weer hoe gevoelig dit onderwerp ligt bij veel mensen).

Pannenkoeken!

Vanaf dat Anton in februari 1 jaar is geworden, krijgt hij geen flesjes moedermelk meer mee naar het kinderdagverblijf. Ik ben toen ook gestopt met kolven op m'n werk.
De moedermelkvoorraad die we op dat moment in onze vriezer hadden, hebben we langzaamaan opgemaakt. Anton kreeg bijvoorbeeld af en toe nog een flesje als ik niet thuis was. Toen dat ook niet echt meer nodig was en Anton bij het brood eten liever gewone koemelk begon te drinken, moest ik op zoek naar andere toepassingen voor de laatste porties moedermelk. Afhankelijk van de vriezertemperatuur kun je het namelijk 3 tot 6 maanden bewaren, dus het moest nu wel een keer op. Ik ben niet iemand die het wil weggooien, daarvoor kostte het kolven me toch teveel tijd/moeite. Sommige moeders noemen hun melk "vloeibaar goud", dat vind ik persoonlijk dan weer wat overdreven. Gelukkig kun je de melk ook gewoon gebruiken om mee te koken. Zo heb ik er al een keer een pastasaus voor Anton van gemaakt en vandaag heb ik de allerlaatste melk gebruikt om pannenkoeken mee te bakken. Anton heeft er van gesmuld!
Voor ons zelf had ik trouwens pannenkoeken van koemelk hoor ;)

Nee, zei de koe

Dat muziek bij ons hoog in het vaandel staat is geen nieuws voor wie ons kent. Op dit moment is het liedje over het koetje en het kalfje favoriet, met name omdat er het woordje "nee" in voorkomt. Want dat is een ontzettend leuk woord! Als je iets doet wat niet mag, zegt mama of papa "nee"! En als je hetzelfde nog een keer doet, gebeurt er hetzelfde! Zo leuk! En als het dan nog een keer doet en er je hoofd bij schudt om aan te geven dat je best wel weet dat er een "nee" komt, dan vinden ze je grappig! Ja, dit liedje past nu echt goed in zijn belevingswereld.

Als we het zingen, verschijnt er een grote, ondeugende glimlach op zijn gezichtje en bij de regel "Nee, zei de koe" schudt hij z'n hoofdje heen en weer, om vervolgens "boe" te zeggen. En bij het varkentje zegt hij "ggg" :)

(voor wie het liedje niet kent, de tekst:)

Een koetje en een kalfje die liepen in de wei
toen kwam er een heel dik varkentje voorbij
dat zei, dat zei, geef dat kalfje maar aan mij
Nee, zei de koe, boe boe boe
Nee, zei de koe, boe boe boe

Nooit gedacht

Soms verras je jezelf en doe je iets wat je nooit had verwacht. Of iets waarover je nooit zo bewust hebt nagedacht wordt iets belangrijks. Als je voor het eerst moeder wordt, verandert er heel veel in je leven. Er is een leven voor, en een leven na. Voor je moeder wordt, denk je na over hoe het zal zijn en heb je waarschijnlijk een beeld in je hoofd van hoe je bepaalde dingen gaat doen, wat je belangrijk vindt of wat je juist niet gaat doen. Maar het daadwerkelijk ervaren en meemaken van het moederschap kan je toch veranderen. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Als je zo'n klein hummeltje in je handen houdt en de verantwoordelijkheid krijgt, komt er een oersterk moedergevoel naar boven waarvan je niet had gedacht dat het zo sterk kon zijn.
In mijn geval, waar ik nu op zinspeel, gaat het om het geven van borstvoeding. Ja, natuurlijk zou ik borstvoeding gaan geven, dat is logisch en natuurlijk. En als het niet zou lukken, dan zouden we overgaan op kunstvoeding. Hoe anders ben ik hierover gaan nadenken! Ondanks meerdere tegenslagen op het gebied van borstvoeding in de eerste maanden, zette ik door. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen op dat moment te stoppen. Steeds als het moeilijk was, was stoppen geen optie, want dat leek me alleen maar ingewikkelder. En dus ging ik door. Ik las en leerde veel. En nog steeds lees en leer ik veel, en nu nog steeds geef ik borstvoeding. Maar inmiddels ook een beetje uit gemakzucht, want oh wat is het toch ontzettend handig en fijn (en gezond) om borstvoeding te kunnen geven! Voor ons is het inmiddels de normaalste zaak van de wereld en een vast onderdeel van de dag, maar ik kan me voorstellen dat anderen het maar raar vinden (ik dacht er vroeger ook zo over!).

Veel vrouwen vinden het geven van borstvoeding zwaar. Voor mij was het de eerste paar maanden ook zwaar. Ik had het gevoel letterlijk leeggezogen te worden, was bijna de hele dag (en nacht) bezig met voeden en voelde me heel moe. Ik heb meerdere (dreigende) borstontstekingen gehad en zeer hardnekkige spruw (schimmelinfectie bij zowel moeder als kind).
Op basis van uitgebreid onderzoek is gebleken dat het geven van borstvoeding per dag 500 calorieën extra kost. Eet je dus twee boterhammen flink belegd met boter en kaas dan ben je er al. Ik kan me nog goed herinneren dat ik in de eerste maanden de hele dag wel kon eten, die twee boterhammen gingen voor mij niet op! Maar waarom wordt het dan toch als zwaar ervaren?
Wat nog wel eens onderschat wordt, is dat borstvoeding geven en het moeder-zijn ook en misschien wel vooral psychische en emotionele energie kost. Je leven verandert zo drastisch, je bent zo gericht op je kindje en alles wat daarmee te maken heeft en je wilt natuurlijk het beste, en om daar mee bezig te zijn en daaraan te wennen - dat kost veel energie. Daarnaast denk ik dat de vrouwen bij wie de borstvoeding niet helemaal van een leien dakje gaat er nog eens een zorg bij hebben. En zorgen kosten nu eenmaal energie.
Achteraf gezien denk ik dat ik in de eerste maanden heb kunnen doorzetten, doordat ik mezelf (onbewust) de tijd heb opgelegd om te wennen. Ik wilde zo graag ervaren hoe het was om je kindje zelf te voeden en er tegelijkertijd van te genieten. En tegen de tijd dat ik dat bereikt had, wilde ik er nog even van blijven genieten. Dat 'even' is wat langer aan het worden dan ik gedacht had. Het werd ook steeds makkelijker en handiger. Nooit gedacht dus, dat ik hem zo lang zou voeden! En hoewel er ook wel eens momenten zijn dat ik er even geen zin in heb, gaan we nog vrolijk even door.

Meer lezen:
hier en hier

A cappella festival in Dortmund

Het gebeurt niet al te vaak dat ik iets schrijf voor BALK, dus als ik dan weer een keer een recensie schrijf, dan moet je 'm wel lezen natuurlijk!

---Klik hier---

Babytaal

Hoe communiceer je met een kindje dat nog niet kan praten? In het boek "Babytaal" van Linda Acredolo en Susan Goodwyn wordt een methode beschreven waarmee je je kindje vanaf 9 maanden gebarentaal kunt aanleren, waarmee je kindje al voordat hij kan praten leert te communiceren. Volgens deze methode zorgen babygebaren voor minder frustratie, zet het intellectuele en emotionele groei eerder in gang en leert je kindje uiteindelijk eerder praten. Klinkt allemaal erg leuk, maar werkt het ook?
Het principe is simpel. Ik leg het altijd als volgt uit: Een kindje leert zwaaien, dit betekent "dag". Niemand die daar verder bij nadenkt, dat leert een kind gewoon op een gegeven moment. Maar waarom zou je daar niet op voortborduren, en je kindje nog meer gebaren leren die handig zijn? 

Wij vonden het een interessant iets, en worden er eigenlijk steeds enthousiaster over. We zijn er niet heel consequent mee, moet ik eerlijk toegeven, dus misschien valt er nog wel veel meer uit te halen dan wat we tot nu toe bereikt hebben.
Anton snapt al heel erg veel gesproken taal. Zelf gebruikt hij nog maar weinig echte woorden. In zijn ontwikkeling kwam de motoriek eerst en dan zie je vaak dat de spraak wat later op gang komt (bij sommige kindjes gaat het andersom). Doordat wij de taal nu af en toe met een gebaar ondersteunen, hopen we dat hij dit gebaar oppikt en "terug kan praten". Zo heeft hij laatst geleerd om te vragen om meer. Meer drinken, meer eten, meer boekjes lezen, meer wat dan ook. Hij tikt met een vinger op de handpalm van z'n andere hand om dit aan te geven en is dolenthousiast als wij zijn gebaar verwoorden en dus doorheeft dat we hem begrijpen. Dit is het eerste echt handige babygebaar dat hij heeft geleerd. Maar het voorkomt (nog) niet altijd frustratie, want soms wil hij meer, maar hebben we geen idee waarvan hij meer wil. Daarvoor zou hij twee gebaren moeten combineren (bijvoorbeeld: meer + drinken) en dat is nog een stapje te ver.

Daarnaast kan hij inmiddels een heleboel dieren "benoemen" middels een geluidje of een gebaar. Het idee van babygebaren is dus niet alleen handig, maar vooral ook heel leuk. Want ik weet niet of er al veel kinderen zijn die met 16 maanden al in een dierenboekje naast huis- en boerderijdieren ook de spin, het nijlpaard, de aap en de slak kunnen "benoemen". Ja, we zijn trots op ons kleine kereltje. En dat is volgens het boek nog een voordeel: het laat zien hoe knap je kindje is.

Mensen die voor het eerst over babytaal horen, denken vaak dat het de spraakontwikkeling in de weg staat en dat een kind misschien juist later gaat praten omdat hij ook al met gebaren kan communiceren. Niets is minder waar, leggen de schrijvers uit. Zie het zoals kruipen staat tot lopen. Als een kindje eenmaal heeft leren lopen, zal hij niet veel meer kruipen, omdat lopen een veel grotere vrijheid biedt. Zo geeft gesproken taal veel meer mogelijkheden dan gebarentaal. De ontwikkelaars van deze methode zijn al 20 jaar bezig met deze gebarentaal en hebben er een langlopende studie van gemaakt waarin ze gezinnen en hun kinderen volgen en de spraakontwikkeling vergelijken met kinderen die zonder gebaren hebben leren praten. Hun conclusie is dat het gebruik van babygebaren de ontwikkeling van zowel taalvaardigheid als begripsvermogen bevordert.

Nog een paar leuke voorbeeldjes uit ons dagelijkse leven:
- Ik sta met de buurman te kletsen. De buurman kijkt naar Anton. Anton wijst met z'n ene wijsvinger richting de tuin en strijkt met z'n andere wijsvinger over zijn wang. "Kijk buurman, daar in de tuin zit Pietje, onze kat". (het gebaar voor kat is snorharen tekenen op je wang)
- We zitten aan tafel te eten. De keukendeur staat open en buiten fluit een vogel. Anton begint met z'n armen te zwaaien. Hij heeft de vogel gehoord!
- We lezen een boekje. Achter een deurtje zit een koe verstopt. "Boe" zegt Anton als hij de koe ziet. Daarna wrijft hij twee wijsvingers tegen elkaar aan. "Ja, er zit ook een spin!" 

Ongewenste e-mail

Als je zwanger bent, kun je bij diverse winkels een "blije doos" krijgen, met daarin een aantal gratis producten en vooral veel reclame. Ik zeg doen! De kortingsbonnen zijn best handig namelijk, de mini's sudocreme ook en er zit soms ook best wel eens een leuk product in. Verder is het natuurlijk een groot commercieel verhaal. Ik ben platgemaild met nieuwsbrieven, productinformatie en reclame, omdat je zo'n doos natuurlijk alleen krijgt als je een e-mailadres opgeeft. Gelukkig heb ik daarvoor een apart e-mailadres, en inmiddels heb ik me voor de meeste mails weer kunnen afmelden. Toch vraag ik me af of er echt iemand zit te wachten op deze hoeveelheid e-mails met daarin ook nog eens heel veel eenzijdige en soms zelfs onjuiste informatie. Want zeg nou eerlijk, heb jij er wel eens iets in gelezen waarvan je dacht: "Goh, dat is interessant!" En wie zit er te wachten op dit soort filmpjes? Wist je dat je als je bijvoeding gaat geven ook voor een andere manier kunt kiezen dan gepureerde fruit- en groentehapjes? En weet je eigenlijk hoe het slaappatroon van een baby of jong kind precies werkt?
Al voor ik bevallen was kreeg ik een e-mail met daarin tips over hoe je je kindje zo snel mogelijk kunt leren doorslapen. Want gebroken nachten horen erbij, maar toch is het een heikel punt bij de meeste mensen. In onze westerse maatschappij is het belangrijk geworden dat een baby snel leert doorslapen, en je moet als moeder vooral ook snel weer aan jezelf denken. Maar, uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het normaal en gezond is dat een kind tot hij 3 of 4 jaar is, niet doorslaapt*. En als je dat weet, snapt en accepteert, dan wordt het toch opeens weer een stukje makkelijker als je toevallig een kindje hebt dat wat minder goed slaapt. Maar hierover wordt in de vele e-mails niet gesproken, want het druist in tegen onze normen en waarden. En bovendien valt er geen geld mee te verdienen. Wel met pyamapapjes die zorgen voor een verzadigd gevoel waardoor je kindje volgens de producent zal gaan doorslapen, om maar eens een voorbeeld te geven. Nu moet ik misschien oppassen dat ik geen mensen op de tenen trap, want dat is absoluut niet mijn bedoeling. Iedereen maakt zijn eigen keuzes en doet waar hij/zij zich goed bij voelt en dat respecteer ik. Maar toch blijf ik me af en toe verbazen over de invloed die de commercie heeft op jonge, vaak onzekere ouders.
Hoe het bij ons gaat, vraag je je misschien af? Anton is nu bijna 16 maanden en hij wordt elke nacht nog wel 1 of 2 keer wakker. En ik vind het wel prima zo. Natuurlijk zijn er nachten dat ik er van baal, maar de meeste nachten verlopen ondanks dat ze gebroken zijn, toch rustig en iedereen komt uiteindelijk wel aan z'n slaap toe. Dat leren doorslapen, dat komt vanzelf wel een keer.

*)Er zijn vast ook wetenschappelijke onderzoeken die iets anders beweren, maar je leest en gelooft toch datgene dat het beste in jou straatje past, toch? :)

24/7

Ach ja, soms heb je dat opeens he, dat je denkt "laat ik dat blog van mij nog eens even nieuw leven inblazen". Alsof ik daar tijd voor heb in mijn drukke bestaan als moeder van een pre-peuterpubertje. Maar toch, het is ook wel leuk. Het geeft me weer even de drive om lekker bezig te zijn met iets wat ik lang geleden erg leuk vond en wat ik eigenlijk nog steeds erg leuk vind: Schrijven!
Dus ik denk, als ik morgen en overmorgen en daarna tenminste nog steeds deze drive voel, dat hier wel eens wat te lezen zou kunnen zijn over datgene wat mij op dit moment het meeste bezig houdt: mama zijn.
Mama zijn... wat fantastisch mooi. Een job die je 24 uur per dag uitoefent met alle liefde die je in je hebt. Waarbij je enorm geniet van zoveel kleine momentjes, en waarbij je soms ook gefrustreerd kunt raken omdat het niet altijd makkelijk is. Waarbij soms elke dag op elkaar lijkt, en toch geen dag hetzelfde is. Als mama begin je aan een nieuw leven waarin je de hele dag bezig bent, en waarbij je nooit iets af krijgt. De hele dag geef je, en krijg je ook zoveel weer terug.
Sinds ik moeder ben, ziet mijn leven er op een aantal vlakken heel anders uit en sommige dingen wil ik best delen met de grote lieve buitenwereld. Mocht je geinteresseerd zijn, kom hier dan af en toe eens kijken - wie weet heb ik wat geschreven.

Under construction...

Ben even aan het knutselen, wie weet komt er weer leven op deze blog.