Nuuw jaal!

Het e-magazine Kiind barst van de interessante artikelen, columns en verhalen. Het is een groen magazine over bewust ouderschap. Het gaat over echt gezond eten, over duurzaam leven, over opvoeding, over zelf dingen maken.
Deze maand staat het magazine in het teken van zelfvoorzienend leven. Wederom een interessant onderwerp. Het doet me denken aan de zomervakantie. We zaten op de camping bij het kampvuur te luisteren naar iemand die vertelde over zijn manier van leven. Het ging over al het slechte wat er in halvarine zit maar ook over de economische crisis. Navertellen kan ik het niet, maar het was boeiend om hem over zijn ideeën te horen vertellen. Hij geloofde er heilig in dat in de nabije toekomst geld onbelangrijk wordt. Diensten en producten zullen weer zoals vroeger door middel van ruilhandel verkregen kunnen (moeten!) worden. Een behoorlijk drastische verandering van de wereld, maar hoe hij erover vertelde zou je het bijna gaan geloven.
De mens ziet zichzelf tegenwoordig hoofdzakelijk als consument. De mens is een weter, eigenlijk kunnen we maar weinig. Kiind daagt ons in zijn artikelen uit om producent te worden. Verbouw je eigen eten, maak zelf dingen en ruil diensten met anderen. "Leer een ambacht!" schrijven ze ook.
Het onderwerp zet me aan het denken, maar bij het woord 'ambacht' denk ik al snel aan het oogstfeest in Lhee in Drenthe waar ik als kind vaak ben geweest tijdens kampeervakanties: oude mannen en vrouwen in klederdracht zitten achter het spinnewiel, vlechten een mand of zijn aan het kantklossen. Leuk als uitje in de vakantie, maar niet echt het beeld dat ik voor ogen heb voor mijn leven.

In oktober heb ik op dit blog aandacht besteed aan consuminderen door de themamaand "buy nothing new". Het heeft mij bewust gemaakt van het koopgemak dat ik (en velen met mij) heb en ik probeer hier nu wat meer rekening mee te houden. Deze week was ik wat aan het opruimen en kwam ik de doos tegen met bolletjes draad waar ik niet mee kon haken (dit verhaal). Tja, wat zou ik hier nu mee gaan doen? Zonde om weg te gooien, maar als ik het nu in een kast leg, dan liggen ze er waarschijnlijk over een jaar nog. Dus ik pakte een haaknaald en begon een sjaal te haken (ja, met een grotere haaknaald en mijn inmiddels opgedane ervaring lukt het dus toch). Voila, een paar dagen later is ie af:

Goed bezig dus! Drie vliegen in een klap! Alle materialen waren al in huis, het is dus in feite een gratis sjaal. Ik heb 'm zelf gemaakt en ben dus zelfvoorzienend bezig. En kun je haken een ambacht noemen? Verdorie, dan is me dat ook nog gelukt! :P
Anton is in z'n nopjes met z'n "nuuw jaal". Hij vindt hem "mooi" en "wow".  Enige probleem: hij heeft geen bijpassende muts en wantjes, en ik heb alle draad opgebruikt in de sjaal....