In de bieb. Ik raak aan de praat met een mevrouw die twee oppaskindjes van Antons leeftijd bij zich heeft. Anton heeft een flinke plek op z'n hoofd. "Die heeft zich flink gestoten!" En ik vertel het verhaal. Ja, het ging echt hard, en ik wist best dat je dan een ei op je voorhoofd kan krijgen, maar toch best eng hoor hoe snel dat kan gaan! "Ach, het wordt alleen maar erger. Over een poosje gaat hij proberen om met z'n skelter of met z'n step van de glijbaan af te gaan. Hoort erbij." Ehm.... ja, en ik knik vriendelijk.
In gedachten zie ik het voor me. Anton met z'n step de glijbaan af. En ik? Zoals ik er nu over denk ga ik daar toch echt wel een stokje voor steken! Natuurlijk leer je met vallen en opstaan, maar er zijn toch grenzen van wat wel en niet mag? En met je step van de glijbaan af gaan mag gewoon niet. Punt.
De twee oppaskindjes hebben inmiddels een bak kleurpotloden over de grond gegooid en er liggen opeens ook meerdere boekjes verspreid over de grond. De mevrouw is aan het bellen. Ze is naar de bieb gekomen omdat de speeltuin buiten te nat is. "En in de bieb kunnen ze zo mooi even spelen".
Wij zijn er gewoon om boekjes op te halen.
No comments:
Post a Comment