Nooit gedacht

Soms verras je jezelf en doe je iets wat je nooit had verwacht. Of iets waarover je nooit zo bewust hebt nagedacht wordt iets belangrijks. Als je voor het eerst moeder wordt, verandert er heel veel in je leven. Er is een leven voor, en een leven na. Voor je moeder wordt, denk je na over hoe het zal zijn en heb je waarschijnlijk een beeld in je hoofd van hoe je bepaalde dingen gaat doen, wat je belangrijk vindt of wat je juist niet gaat doen. Maar het daadwerkelijk ervaren en meemaken van het moederschap kan je toch veranderen. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Als je zo'n klein hummeltje in je handen houdt en de verantwoordelijkheid krijgt, komt er een oersterk moedergevoel naar boven waarvan je niet had gedacht dat het zo sterk kon zijn.
In mijn geval, waar ik nu op zinspeel, gaat het om het geven van borstvoeding. Ja, natuurlijk zou ik borstvoeding gaan geven, dat is logisch en natuurlijk. En als het niet zou lukken, dan zouden we overgaan op kunstvoeding. Hoe anders ben ik hierover gaan nadenken! Ondanks meerdere tegenslagen op het gebied van borstvoeding in de eerste maanden, zette ik door. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen op dat moment te stoppen. Steeds als het moeilijk was, was stoppen geen optie, want dat leek me alleen maar ingewikkelder. En dus ging ik door. Ik las en leerde veel. En nog steeds lees en leer ik veel, en nu nog steeds geef ik borstvoeding. Maar inmiddels ook een beetje uit gemakzucht, want oh wat is het toch ontzettend handig en fijn (en gezond) om borstvoeding te kunnen geven! Voor ons is het inmiddels de normaalste zaak van de wereld en een vast onderdeel van de dag, maar ik kan me voorstellen dat anderen het maar raar vinden (ik dacht er vroeger ook zo over!).

Veel vrouwen vinden het geven van borstvoeding zwaar. Voor mij was het de eerste paar maanden ook zwaar. Ik had het gevoel letterlijk leeggezogen te worden, was bijna de hele dag (en nacht) bezig met voeden en voelde me heel moe. Ik heb meerdere (dreigende) borstontstekingen gehad en zeer hardnekkige spruw (schimmelinfectie bij zowel moeder als kind).
Op basis van uitgebreid onderzoek is gebleken dat het geven van borstvoeding per dag 500 calorieën extra kost. Eet je dus twee boterhammen flink belegd met boter en kaas dan ben je er al. Ik kan me nog goed herinneren dat ik in de eerste maanden de hele dag wel kon eten, die twee boterhammen gingen voor mij niet op! Maar waarom wordt het dan toch als zwaar ervaren?
Wat nog wel eens onderschat wordt, is dat borstvoeding geven en het moeder-zijn ook en misschien wel vooral psychische en emotionele energie kost. Je leven verandert zo drastisch, je bent zo gericht op je kindje en alles wat daarmee te maken heeft en je wilt natuurlijk het beste, en om daar mee bezig te zijn en daaraan te wennen - dat kost veel energie. Daarnaast denk ik dat de vrouwen bij wie de borstvoeding niet helemaal van een leien dakje gaat er nog eens een zorg bij hebben. En zorgen kosten nu eenmaal energie.
Achteraf gezien denk ik dat ik in de eerste maanden heb kunnen doorzetten, doordat ik mezelf (onbewust) de tijd heb opgelegd om te wennen. Ik wilde zo graag ervaren hoe het was om je kindje zelf te voeden en er tegelijkertijd van te genieten. En tegen de tijd dat ik dat bereikt had, wilde ik er nog even van blijven genieten. Dat 'even' is wat langer aan het worden dan ik gedacht had. Het werd ook steeds makkelijker en handiger. Nooit gedacht dus, dat ik hem zo lang zou voeden! En hoewel er ook wel eens momenten zijn dat ik er even geen zin in heb, gaan we nog vrolijk even door.

Meer lezen:
hier en hier