Het bed moet omhoog. We staan bij de thuiszorgwinkel om de klossen (en nog wat andere spulletjes) op te halen. Nadat ik aangeef wat we nodig hebben, kijkt de mevrouw achter de balie vluchtig naar m'n buik en vraagt hoeveel weken ik zwanger ben. "Zesendertig", antwoord ik, en weer gaat de blik omlaag naar mijn buik, die verscholen in een dikke winterjas niet echt opvalt. "Zo, dat doe je netjes", zegt ze. Ik steek m'n buik maar iets meer naar voren en zeg dat er over een week of vier toch echt een kind uit gaat komen. Gelukkig hoef ik me niet verder te verdedigen en verloopt de rest van het gesprek heel gezellig. Ze zoekt alle spullen bij elkaar en vijf minuten later staan we weer bij de auto. Nu nog even iemand optrommelen die komt helpen om het bed daadwerkelijk op de klossen te krijgen!
No comments:
Post a Comment