Pannenkoeken!

Vanaf dat Anton in februari 1 jaar is geworden, krijgt hij geen flesjes moedermelk meer mee naar het kinderdagverblijf. Ik ben toen ook gestopt met kolven op m'n werk.
De moedermelkvoorraad die we op dat moment in onze vriezer hadden, hebben we langzaamaan opgemaakt. Anton kreeg bijvoorbeeld af en toe nog een flesje als ik niet thuis was. Toen dat ook niet echt meer nodig was en Anton bij het brood eten liever gewone koemelk begon te drinken, moest ik op zoek naar andere toepassingen voor de laatste porties moedermelk. Afhankelijk van de vriezertemperatuur kun je het namelijk 3 tot 6 maanden bewaren, dus het moest nu wel een keer op. Ik ben niet iemand die het wil weggooien, daarvoor kostte het kolven me toch teveel tijd/moeite. Sommige moeders noemen hun melk "vloeibaar goud", dat vind ik persoonlijk dan weer wat overdreven. Gelukkig kun je de melk ook gewoon gebruiken om mee te koken. Zo heb ik er al een keer een pastasaus voor Anton van gemaakt en vandaag heb ik de allerlaatste melk gebruikt om pannenkoeken mee te bakken. Anton heeft er van gesmuld!
Voor ons zelf had ik trouwens pannenkoeken van koemelk hoor ;)

Nee, zei de koe

Dat muziek bij ons hoog in het vaandel staat is geen nieuws voor wie ons kent. Op dit moment is het liedje over het koetje en het kalfje favoriet, met name omdat er het woordje "nee" in voorkomt. Want dat is een ontzettend leuk woord! Als je iets doet wat niet mag, zegt mama of papa "nee"! En als je hetzelfde nog een keer doet, gebeurt er hetzelfde! Zo leuk! En als het dan nog een keer doet en er je hoofd bij schudt om aan te geven dat je best wel weet dat er een "nee" komt, dan vinden ze je grappig! Ja, dit liedje past nu echt goed in zijn belevingswereld.

Als we het zingen, verschijnt er een grote, ondeugende glimlach op zijn gezichtje en bij de regel "Nee, zei de koe" schudt hij z'n hoofdje heen en weer, om vervolgens "boe" te zeggen. En bij het varkentje zegt hij "ggg" :)

(voor wie het liedje niet kent, de tekst:)

Een koetje en een kalfje die liepen in de wei
toen kwam er een heel dik varkentje voorbij
dat zei, dat zei, geef dat kalfje maar aan mij
Nee, zei de koe, boe boe boe
Nee, zei de koe, boe boe boe

Nooit gedacht

Soms verras je jezelf en doe je iets wat je nooit had verwacht. Of iets waarover je nooit zo bewust hebt nagedacht wordt iets belangrijks. Als je voor het eerst moeder wordt, verandert er heel veel in je leven. Er is een leven voor, en een leven na. Voor je moeder wordt, denk je na over hoe het zal zijn en heb je waarschijnlijk een beeld in je hoofd van hoe je bepaalde dingen gaat doen, wat je belangrijk vindt of wat je juist niet gaat doen. Maar het daadwerkelijk ervaren en meemaken van het moederschap kan je toch veranderen. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Als je zo'n klein hummeltje in je handen houdt en de verantwoordelijkheid krijgt, komt er een oersterk moedergevoel naar boven waarvan je niet had gedacht dat het zo sterk kon zijn.
In mijn geval, waar ik nu op zinspeel, gaat het om het geven van borstvoeding. Ja, natuurlijk zou ik borstvoeding gaan geven, dat is logisch en natuurlijk. En als het niet zou lukken, dan zouden we overgaan op kunstvoeding. Hoe anders ben ik hierover gaan nadenken! Ondanks meerdere tegenslagen op het gebied van borstvoeding in de eerste maanden, zette ik door. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen op dat moment te stoppen. Steeds als het moeilijk was, was stoppen geen optie, want dat leek me alleen maar ingewikkelder. En dus ging ik door. Ik las en leerde veel. En nog steeds lees en leer ik veel, en nu nog steeds geef ik borstvoeding. Maar inmiddels ook een beetje uit gemakzucht, want oh wat is het toch ontzettend handig en fijn (en gezond) om borstvoeding te kunnen geven! Voor ons is het inmiddels de normaalste zaak van de wereld en een vast onderdeel van de dag, maar ik kan me voorstellen dat anderen het maar raar vinden (ik dacht er vroeger ook zo over!).

Veel vrouwen vinden het geven van borstvoeding zwaar. Voor mij was het de eerste paar maanden ook zwaar. Ik had het gevoel letterlijk leeggezogen te worden, was bijna de hele dag (en nacht) bezig met voeden en voelde me heel moe. Ik heb meerdere (dreigende) borstontstekingen gehad en zeer hardnekkige spruw (schimmelinfectie bij zowel moeder als kind).
Op basis van uitgebreid onderzoek is gebleken dat het geven van borstvoeding per dag 500 calorieën extra kost. Eet je dus twee boterhammen flink belegd met boter en kaas dan ben je er al. Ik kan me nog goed herinneren dat ik in de eerste maanden de hele dag wel kon eten, die twee boterhammen gingen voor mij niet op! Maar waarom wordt het dan toch als zwaar ervaren?
Wat nog wel eens onderschat wordt, is dat borstvoeding geven en het moeder-zijn ook en misschien wel vooral psychische en emotionele energie kost. Je leven verandert zo drastisch, je bent zo gericht op je kindje en alles wat daarmee te maken heeft en je wilt natuurlijk het beste, en om daar mee bezig te zijn en daaraan te wennen - dat kost veel energie. Daarnaast denk ik dat de vrouwen bij wie de borstvoeding niet helemaal van een leien dakje gaat er nog eens een zorg bij hebben. En zorgen kosten nu eenmaal energie.
Achteraf gezien denk ik dat ik in de eerste maanden heb kunnen doorzetten, doordat ik mezelf (onbewust) de tijd heb opgelegd om te wennen. Ik wilde zo graag ervaren hoe het was om je kindje zelf te voeden en er tegelijkertijd van te genieten. En tegen de tijd dat ik dat bereikt had, wilde ik er nog even van blijven genieten. Dat 'even' is wat langer aan het worden dan ik gedacht had. Het werd ook steeds makkelijker en handiger. Nooit gedacht dus, dat ik hem zo lang zou voeden! En hoewel er ook wel eens momenten zijn dat ik er even geen zin in heb, gaan we nog vrolijk even door.

Meer lezen:
hier en hier

A cappella festival in Dortmund

Het gebeurt niet al te vaak dat ik iets schrijf voor BALK, dus als ik dan weer een keer een recensie schrijf, dan moet je 'm wel lezen natuurlijk!

---Klik hier---

Babytaal

Hoe communiceer je met een kindje dat nog niet kan praten? In het boek "Babytaal" van Linda Acredolo en Susan Goodwyn wordt een methode beschreven waarmee je je kindje vanaf 9 maanden gebarentaal kunt aanleren, waarmee je kindje al voordat hij kan praten leert te communiceren. Volgens deze methode zorgen babygebaren voor minder frustratie, zet het intellectuele en emotionele groei eerder in gang en leert je kindje uiteindelijk eerder praten. Klinkt allemaal erg leuk, maar werkt het ook?
Het principe is simpel. Ik leg het altijd als volgt uit: Een kindje leert zwaaien, dit betekent "dag". Niemand die daar verder bij nadenkt, dat leert een kind gewoon op een gegeven moment. Maar waarom zou je daar niet op voortborduren, en je kindje nog meer gebaren leren die handig zijn? 

Wij vonden het een interessant iets, en worden er eigenlijk steeds enthousiaster over. We zijn er niet heel consequent mee, moet ik eerlijk toegeven, dus misschien valt er nog wel veel meer uit te halen dan wat we tot nu toe bereikt hebben.
Anton snapt al heel erg veel gesproken taal. Zelf gebruikt hij nog maar weinig echte woorden. In zijn ontwikkeling kwam de motoriek eerst en dan zie je vaak dat de spraak wat later op gang komt (bij sommige kindjes gaat het andersom). Doordat wij de taal nu af en toe met een gebaar ondersteunen, hopen we dat hij dit gebaar oppikt en "terug kan praten". Zo heeft hij laatst geleerd om te vragen om meer. Meer drinken, meer eten, meer boekjes lezen, meer wat dan ook. Hij tikt met een vinger op de handpalm van z'n andere hand om dit aan te geven en is dolenthousiast als wij zijn gebaar verwoorden en dus doorheeft dat we hem begrijpen. Dit is het eerste echt handige babygebaar dat hij heeft geleerd. Maar het voorkomt (nog) niet altijd frustratie, want soms wil hij meer, maar hebben we geen idee waarvan hij meer wil. Daarvoor zou hij twee gebaren moeten combineren (bijvoorbeeld: meer + drinken) en dat is nog een stapje te ver.

Daarnaast kan hij inmiddels een heleboel dieren "benoemen" middels een geluidje of een gebaar. Het idee van babygebaren is dus niet alleen handig, maar vooral ook heel leuk. Want ik weet niet of er al veel kinderen zijn die met 16 maanden al in een dierenboekje naast huis- en boerderijdieren ook de spin, het nijlpaard, de aap en de slak kunnen "benoemen". Ja, we zijn trots op ons kleine kereltje. En dat is volgens het boek nog een voordeel: het laat zien hoe knap je kindje is.

Mensen die voor het eerst over babytaal horen, denken vaak dat het de spraakontwikkeling in de weg staat en dat een kind misschien juist later gaat praten omdat hij ook al met gebaren kan communiceren. Niets is minder waar, leggen de schrijvers uit. Zie het zoals kruipen staat tot lopen. Als een kindje eenmaal heeft leren lopen, zal hij niet veel meer kruipen, omdat lopen een veel grotere vrijheid biedt. Zo geeft gesproken taal veel meer mogelijkheden dan gebarentaal. De ontwikkelaars van deze methode zijn al 20 jaar bezig met deze gebarentaal en hebben er een langlopende studie van gemaakt waarin ze gezinnen en hun kinderen volgen en de spraakontwikkeling vergelijken met kinderen die zonder gebaren hebben leren praten. Hun conclusie is dat het gebruik van babygebaren de ontwikkeling van zowel taalvaardigheid als begripsvermogen bevordert.

Nog een paar leuke voorbeeldjes uit ons dagelijkse leven:
- Ik sta met de buurman te kletsen. De buurman kijkt naar Anton. Anton wijst met z'n ene wijsvinger richting de tuin en strijkt met z'n andere wijsvinger over zijn wang. "Kijk buurman, daar in de tuin zit Pietje, onze kat". (het gebaar voor kat is snorharen tekenen op je wang)
- We zitten aan tafel te eten. De keukendeur staat open en buiten fluit een vogel. Anton begint met z'n armen te zwaaien. Hij heeft de vogel gehoord!
- We lezen een boekje. Achter een deurtje zit een koe verstopt. "Boe" zegt Anton als hij de koe ziet. Daarna wrijft hij twee wijsvingers tegen elkaar aan. "Ja, er zit ook een spin!" 

Ongewenste e-mail

Als je zwanger bent, kun je bij diverse winkels een "blije doos" krijgen, met daarin een aantal gratis producten en vooral veel reclame. Ik zeg doen! De kortingsbonnen zijn best handig namelijk, de mini's sudocreme ook en er zit soms ook best wel eens een leuk product in. Verder is het natuurlijk een groot commercieel verhaal. Ik ben platgemaild met nieuwsbrieven, productinformatie en reclame, omdat je zo'n doos natuurlijk alleen krijgt als je een e-mailadres opgeeft. Gelukkig heb ik daarvoor een apart e-mailadres, en inmiddels heb ik me voor de meeste mails weer kunnen afmelden. Toch vraag ik me af of er echt iemand zit te wachten op deze hoeveelheid e-mails met daarin ook nog eens heel veel eenzijdige en soms zelfs onjuiste informatie. Want zeg nou eerlijk, heb jij er wel eens iets in gelezen waarvan je dacht: "Goh, dat is interessant!" En wie zit er te wachten op dit soort filmpjes? Wist je dat je als je bijvoeding gaat geven ook voor een andere manier kunt kiezen dan gepureerde fruit- en groentehapjes? En weet je eigenlijk hoe het slaappatroon van een baby of jong kind precies werkt?
Al voor ik bevallen was kreeg ik een e-mail met daarin tips over hoe je je kindje zo snel mogelijk kunt leren doorslapen. Want gebroken nachten horen erbij, maar toch is het een heikel punt bij de meeste mensen. In onze westerse maatschappij is het belangrijk geworden dat een baby snel leert doorslapen, en je moet als moeder vooral ook snel weer aan jezelf denken. Maar, uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het normaal en gezond is dat een kind tot hij 3 of 4 jaar is, niet doorslaapt*. En als je dat weet, snapt en accepteert, dan wordt het toch opeens weer een stukje makkelijker als je toevallig een kindje hebt dat wat minder goed slaapt. Maar hierover wordt in de vele e-mails niet gesproken, want het druist in tegen onze normen en waarden. En bovendien valt er geen geld mee te verdienen. Wel met pyamapapjes die zorgen voor een verzadigd gevoel waardoor je kindje volgens de producent zal gaan doorslapen, om maar eens een voorbeeld te geven. Nu moet ik misschien oppassen dat ik geen mensen op de tenen trap, want dat is absoluut niet mijn bedoeling. Iedereen maakt zijn eigen keuzes en doet waar hij/zij zich goed bij voelt en dat respecteer ik. Maar toch blijf ik me af en toe verbazen over de invloed die de commercie heeft op jonge, vaak onzekere ouders.
Hoe het bij ons gaat, vraag je je misschien af? Anton is nu bijna 16 maanden en hij wordt elke nacht nog wel 1 of 2 keer wakker. En ik vind het wel prima zo. Natuurlijk zijn er nachten dat ik er van baal, maar de meeste nachten verlopen ondanks dat ze gebroken zijn, toch rustig en iedereen komt uiteindelijk wel aan z'n slaap toe. Dat leren doorslapen, dat komt vanzelf wel een keer.

*)Er zijn vast ook wetenschappelijke onderzoeken die iets anders beweren, maar je leest en gelooft toch datgene dat het beste in jou straatje past, toch? :)

24/7

Ach ja, soms heb je dat opeens he, dat je denkt "laat ik dat blog van mij nog eens even nieuw leven inblazen". Alsof ik daar tijd voor heb in mijn drukke bestaan als moeder van een pre-peuterpubertje. Maar toch, het is ook wel leuk. Het geeft me weer even de drive om lekker bezig te zijn met iets wat ik lang geleden erg leuk vond en wat ik eigenlijk nog steeds erg leuk vind: Schrijven!
Dus ik denk, als ik morgen en overmorgen en daarna tenminste nog steeds deze drive voel, dat hier wel eens wat te lezen zou kunnen zijn over datgene wat mij op dit moment het meeste bezig houdt: mama zijn.
Mama zijn... wat fantastisch mooi. Een job die je 24 uur per dag uitoefent met alle liefde die je in je hebt. Waarbij je enorm geniet van zoveel kleine momentjes, en waarbij je soms ook gefrustreerd kunt raken omdat het niet altijd makkelijk is. Waarbij soms elke dag op elkaar lijkt, en toch geen dag hetzelfde is. Als mama begin je aan een nieuw leven waarin je de hele dag bezig bent, en waarbij je nooit iets af krijgt. De hele dag geef je, en krijg je ook zoveel weer terug.
Sinds ik moeder ben, ziet mijn leven er op een aantal vlakken heel anders uit en sommige dingen wil ik best delen met de grote lieve buitenwereld. Mocht je geinteresseerd zijn, kom hier dan af en toe eens kijken - wie weet heb ik wat geschreven.

Under construction...

Ben even aan het knutselen, wie weet komt er weer leven op deze blog.