Avondritueel

19.00, de avondvoeding, een moment van tot rust komen.
Meestal valt Anton aan de borst in slaap en leg ik hem slapend lekker in z'n bedje. Meestal, niet altijd. Soms schrikt hij tijdens het in bed leggen even wakker. Hoewel hij nog amper praat, kan hij zich met gebaren heel goed duidelijk maken en soms begint ons avondritueel dan dus opnieuw.
Terug naar de lekkere stoel mama, ik wil nog meer drinken. Ik loop terug en laat hem verder drinken. De slaperigheid is verdwenen en met grote ogen kijkt hij in het rond. Hij drinkt en drinkt, nee hij had echt nog niet genoeg. Doe je ogen maar dicht lieverd. Hij knijpt z'n ogen een seconde lang stijf dicht en doet ze dan weer open. Doe je oogjes maar dicht, ga maar lekker slapen. En ik doe het voor. Als ik na een klein poosje stiekem gluur of hij z'n ogen heeft dichtgedaan, kijken twee pretoogjes me nog steeds aan. Dan doet hij zijn handje voor z'n ogen. Ik wacht even. Er gaat een vingertje opzij en hij gluurt tussen z'n vingers door. Kiekeboe! Hij grinnikt met volle mond en ook ik kan m'n lachen amper inhouden. Opnieuw z'n handje voor z'n ogen. Weer gluurt hij er langs en hij lacht nu harder. De tepel glijdt haast uit z'n mond en ik lach met hem mee. Wat is het toch leuk, zo'n dreumes aan de borst! Wil je nog meer drinken? Hij neemt de tepel weer goed in z'n mond en drinkt nog een paar slokken. Dan laat hij los, kruipt hij omhoog en legt z'n hoofd op m'n schouder. Ik sta op en leg hem in z'n bedje. Z'n ogen vallen al half dicht. Weltrusten lieverd :)

Respect

Ik probeer op mijn manier bewust te leven. Wat ik daaronder versta probeer ik o.a. in mijn blogposts te beschrijven. Ik ben ook geïnteresseerd in wat bewust leven voor anderen betekent. Op internet zijn er tal van websites en blogs te vinden van mensen die op hun manier bewust leven. Als ik dat allemaal bekijk dan 'valt het bij mij nog wel mee' ;)
Zo kwam ik laatst op een site van iemand die plasticvrij door het leven gaat. En heb je wel eens gehoord van wasbaar maandverband of wist je dat je ervoor kunt zorgen dat je je haar nooit meer met shampoo hoeft te wassen? Ik heb ontdekt dat ik het gigantisch irritante onkruid dat onze hele tuin teistert gewoon zou kunnen opeten en dat door de EU goedgekeurde E-nummers in je eten misschien toch niet zo veilig zijn als gedacht wordt. Als je zo rondstruint op het internet gaat er een wereld voor je open.
Nou zeg ik echt niet direct "ja, dat ga ik ook allemaal doen" of "daar ben ik het helemaal mee eens", maar ik lees vol verwondering wat er allemaal mogelijk is en ik vind het leuk en interessant om te zien hoe sommige mensen denken over bepaalde dingen. Er bestaat normgedrag - tal van dingen die mensen voor vanzelfsprekend houden beinvloeden onbewust hun manier van leven. Er mag best eens out of the box gedacht worden. Is het wel allemaal zo vanzelfsprekend? Waarom doen we eigenlijk zo? Kan het ook anders? Beter?
Ik bewonder mensen die anders dan de gemiddelde mens durven te zijn. Er zullen zat personen zijn die vinden dat deze mensen doorslaan in hun ecologisch verantwoorde eetpatroon en gewoontes. Maar als we allemaal nou een klein beetje bewuster zouden zijn van wat we eten, drinken en doen, dan wordt de wereld vast weer een klein beetje schoner en leuker om in te leven.

Taart!

Ik heb een workshop "basistaart maken" gevolgd bij Sweety Cake. Bij binnenkomst stond onze biscuit (een ronde cake die heel luchtig is omdat hij zonder boter gebakken is) al op ons te wachten. Deze moesten we doorsnijden, vullen, en vervolgens bekleden en decoreren met fondant. Het was ontzettend leuk om te doen en zie hier het resultaat:

Taboe?

Nog zo'n ding waarover ik anders ben gaan denken sinds ik mama ben: co-sleeping.

Je kindje bij jou in bed laten slapen is eigenlijk 'not done' in onze samenleving. Een kind zou er aan wennen en niet meer in z'n eigen bedje willen slapen, een kind 'hoort' op z'n eigen kamer te slapen en je moet vooral ook aan jezelf denken. In andere culturen is het samen slapen met je kindje juist weer de normaalste zaak van de wereld en vinden ze ons gedrag onbegrijpelijk. Co-sleeping (samen slapen) zal denk ik altijd een discussiepunt blijven.

Hoe wij het doen? Wij bewandelen de gulden middenweg. Tot Anton 3 maanden oud was, sliep hij in een wiegje naast ons bed. Sindsdien slaapt hij meestal in z'n eigen bed. Maar soms slaapt (sliep) hij ook bij ons. Als dat laatste het geval is, gaat het meestal om de tweede helft van de nacht. Hij heeft periodes gehad (de beruchte sprongetjes of bij het doorkomen van tandjes) waarin hij ergens in de nacht wakker werd en niet meer in z'n eigen bedje wilde liggen. Dan lieten we hem bij ons slapen. Bij ons in bed werd hij direct rustig en zo kwamen we tenminste alledrie aan onze nachtrust toe. Op dit moment gaat het overigens prima en slaapt hij tot 's ochtends vroeg eigenlijk altijd in zijn eigen bed, alleen het laatste uurtje ligt hij nog wel eens bij ons.

We laten hem (vooral 's nachts) eigenlijk nooit huilen. We hebben het wel eens geprobeerd, maar het werkt bij ons gewoon niet. Het is a) vreselijk moeilijk en b) hij blijft toch staan schreeuwen tot er iemand komt. Of tot hij van ellende en vermoeidheid in slaap valt, maar is dat nou een fijne manier van in slaap vallen? We zijn er gauw mee gestopt.
Het veroorzaakt voornamelijk stress en daar wordt niemand blij van. Bovendien blijkt dat stress schadelijk kan zijn. Als een kind op jonge leeftijd aan (veel) stress wordt blootgesteld kan dit ervoor zorgen dat het kind later stressgevoeliger wordt. Ik geloof ook niet in het concept 'slaaptraining'. Huilen is (nu nog) de enige mogelijkheid om aan te geven dat er iets is. Of hij nu honger heeft of gewoon nabijheid zoekt.

Voor de volledige comic, klik hier

Klinkt misschien alsof wij niet zo consequent zijn. De ene keer slaapt hij in z'n eigen bed, de andere keer een deel van de nacht bij ons. Maar naast de derde R van de voor sommige mensen haast heilige R-en (rust, reinheid en regelmaat) moeten ook de drie L-en niet vergeten worden: lekker laten lullen. We zoeken onze eigen weg en vertrouwen er op dat het zelfstandig slapen vanzelf komt . De pedagogische visie zou kunnen zijn dat we ons kind eigenlijk heel erg volgen in zijn behoeften. Klinkt in mijn oren heel logisch en natuurlijk, en ik geloof dat het op de lange termijn zelfs het vertrouwen in mensen kan bevorderen. Cynisch gezien zou je ook kunnen zeggen dat we luie ouders zijn ;)

Hier vind je nog een heel grappig filmpje over samen slapen:
http://www.thefoodoflove.org/breastfeed-in-your-sleep.htm

Overigens is het wel belangrijk om, als je samen slaapt met je kindje, goed te denken aan veiligheid. Hierover zijn genoeg richtlijnen te vinden op internet en er is zelfs een boek over geschreven (waarover na uitgave van de Nederlandse vertaling nogal wat discussie is ontstaan, maar dat is weer een heel ander verhaal - maar het geeft denk ik goed weer hoe gevoelig dit onderwerp ligt bij veel mensen).